Με Subaru Forester 2.5 XT στις ειδικές του ράλλυ ΕΛΠΑ Χαλκιδικής
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 2-3 Αυγούστου
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Subaru Forester 2.5 XT
ΟΔΗΓΟΙ: Λευτέρης Μανιαδάκης, Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Χαλκιδική - Αθήνα
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 1.729 χλμ.
Παρθενώνας, μέσω Χολομώντα...
Όχι στην καρδιά της Αθήνας, αλλά στη βόρεια Ελλάδα, εκεί όπου κάποτε γράφτηκε ιστορία με αγωνιστικές φόρμες και κράνη, εκεί όπου φέτος στη βίβλο των αγώνων θα γραφτούν νέες σελίδες· στη Χαλκιδική...
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΟΛΛΕΣ φορές, αν και βρισκόμαστε σε μέρη με μεγάλη και σπουδαία ιστορία, δεν κάνουμε κάνουμε ησυχία, δεν αφουγκραζόμαστε τους ήχους γύρω μας. Είναι κάποιες στιγμές, όμως, που θέλεις να ακούσεις τα δέντρα, τους βράχους, τη φύση, γενικότερα, να μιλά και να σου αφηγείται ιστορίες που μόνο η ίδια γνωρίζει. Αν τα παραπάνω μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα, η περιοχή της Χαλκιδικής θα είχε γράψει... τόμους με χρυσά γράμματα. Ποιος Νταν Μπράουν; Το μπεστ σέλερ θα ήταν η διαδρομή από το Χολομώντα στον Παρθενώνα! Δύο ειδικές διαδρομές τόσο διαφορετικές (πόση σχέση έχει το χώμα με την άσφαλτο, άραγε;), αλλά και τόσο ίδιες. Με ποιον τρόπο; Με το συναίσθημα, που σε κάθε περίπτωση -πάντα από τη θέση του οδηγού- είναι το ίδιο. Κορύφωση! Και να ήταν μόνο αυτές... Οι διαδρομές της βόρειας Ελλάδας είχαν πάντα τη δική τους γοητεία. Μέσα από τους αγώνες -και όχι μόνο- έχουμε γνωρίσει και απολαύσει αρκετές από αυτές. Κορωνίδα των ράλλυ στην ευρύτερη περιοχή; Μα, φυσικά, το Ράλλυ Χαλκιδικής, που από τις 5-7 Οκτωβρίου θα φροντίσει να πας επαναφέρει στο νου το... ένδοξο παρελθόν.
Η ιστορία ξεκίνησε το 1976 και συνεχίστηκε μέχρι το 2001. Μέρος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ράλλυ, συγκέντρωνε μεγάλο ενδιαφέρον και ποιοτικές συμμετοχές, ειδικά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Όμως, από τη νέα χιλιετία κι έπειτα το EΛΠA -και κυρίως το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα- παρουσίασε μια φθίνουσα πορεία, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες, να μεταφερθεί το επίκεντρο και ολόκληρος ο αγώνας στην Πελοπόννησο. Από τη μια πλευρά ήταν οι προσταγές της FIA, που ήθελαν το ERC να μετατραπεί σε... Kύπελλο Aσφάλτου, και από την άλλη οι Ιταλοί, που τότε αποτελούσαν τον πυρήνα των συμμετοχών στο ERC. Βλέπετε, με το Superfast βρίσκονται μία ανάσα από την Πάτρα. Παρ’ όλα αυτά, η πορεία του Ράλλυ ΕΛΠΑ -και μαζί του ERC- συνέχισε να παίρνει την κατιούσα κι έτσι εν έτει 2007 η οργανωτική επιτροπή πήρε τη γενναία απόφαση να μεταφέρει τον αγώνα εκεί όπου λατρεύτηκε και αγαπήθηκε από θεατές και οδηγούς, στα χώματα της Χαλκιδικής. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, στη «μετακόμιση» το ρόλο της έπαιξε και η μορφή του πρωταθλήματος τα τελευταία δύο χρόνια, αφού πλέον ο «πυρήνας» των συμμετεχόντων του ERC είναι οδηγοί από τα Βαλκάνια. Ουσιαστικά, ό,τι είχε γίνει τότε, για να προσελκυστούν οι Ιταλοί, έγινε και σήμερα με Βούλγαρους, Τσέχους και λοιπούς από τα Βαλκάνια. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με ανάποδη μορφή. Ωστόσο, για να τονιστεί η διαφορετικότητα του αγώνα αλλά και για να αποκτήσει χαρακτήρα -άρα και ενδιαφέρον-, η... πίτα μοιράστηκε στη μέση. Tι εννοούμε; ¶σφαλτος και χώμα ή -αλλιώς- μικτό! Λύση δοκιμασμένη και επιτυχημένη τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Ό,τι καλύτερο!
Forester, Μανιαδάκης και φύγαμε!
Τα παραπάνω... πολιτικά παιχνίδια με Ιταλούς και Βούλγαρους, όμως, λίγο ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο. Η ουσία είναι ότι ο αγώνας επέστρεψε και πάλι σε μια περιοχή όπου αφθονούν οι όμορφες και ενδιαφέρουσες ειδικές διαδρομές. Από τη μεριά μας, είχαμε πάρει την απόφαση από τη μέρα που γνωστοποιήθηκε η αλλαγή του επικέντρου του Ράλλυ ΕΛΠΑ. «Ειδικές διαδρομές» σε πραγματικές ε.δ. Το μόνο που απέμενε ήταν οι λεπτομέρειες. Κίνηση πρώτη; Ένα αυτοκίνητο ικανό να κινείται γρήγορα και άνετα σε άσφαλτο και χώμα. Λύση μονόδρομος; Το Subaru Forester με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 2,5 λίτρων - τι καλύτερο; Κίνηση δεύτερη; Η παρουσία ενός οδηγού, κατά προτίμηση αγωνιζομένου, που να μη συμμετέχει στον αγώνα, αφού, σε διαφορετική περίπτωση, θα κινδυνεύαμε να παρεξηγηθούμε για παράνομες δοκιμές· κάτι που λίγο είχε λείψει να συμβεί (συνέβη!) στο παρελθόν (βλ. Διακοφτό)... Και το όνομα αυτού; Λευτέρης Μανιαδάκης. Ο πρώτος «Γίνε» και ο δύο φορές κυπελλούχος της Α/5 συνδυάζει ιδανικά τα παραπάνω στοιχεία, ενώ αποτελεί και ευχάριστη παρέα! Πάντα με το Θ.Η. «αγκαλιά» με φωτογραφικές μηχανές και φακούς, το Forester φορτώθηκε με τα απαραίτητα και... έξοδος στην εθνική για το πιο δύσκολο μέρος της αποστολής, τα σχεδόν 600 χλμ. μέχρι τη Χαλκιδική! Το τι συναντήσαμε και αντιμετωπίσαμε σε όλο το μήκος της Ν.Ε.Ο. -καλοκαιρινή περίοδος, γαρ- δεν περιγράφεται και σίγουρα δεν ταιριάζει στις παρακάτω γραμμές. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εντέλει πρόκειται για περιπέτεια με κίνδυνο και ρίσκο.
Ποιες καταιγίδες; Ήλιος!
Ευτυχώς για εμάς αλλά και για το όλο εγχείρημα, είχαμε την τύχη να βρεθούμε στη Χαλκιδική λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι ουρανοί και πλημμυρίσει σχεδόν κάθε γωνιά της ευρύτερης περιοχής. ¶φιξη στο Πόρτο Καρράς, λοιπόν, στο ξενοδοχείο διαμάντι που, παρόλο το πέρασμα του χρόνου, αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε ανάλογη μονάδα στην Ελλάδα. Εκεί θα είναι το επίκεντρο του αγώνα. Στο μοναδικό αυτό συγκρότημα θα βρίσκεται σέρβις παρκ, αρχηγείο και γραφείο Τύπου· εκεί ουσιαστικά θα χτυπά η καρδιά του ράλλυ... Ακόμα και σήμερα, αν και ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του, ο οποιοσδήποτε θα ήθελε να περάσει μερικές ανέμελες μέρες στους γύρω χώρους. Αλλά πού καιρός για κάτι τέτοιο... Aυτό που μπορούμε να σας επιβεβαιώσουμε είναι ότι ένας γύρος του παγκόσμιου πρωταθλήματος κάλλιστα θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στο Πόρτο Καρράς.
Ο αγώνας, λοιπόν, γιατί αυτός είναι που μας ενδιαφέρει, θα έχει στο πρώτο σκέλος ασφάλτινο χαρακτήρα. Έτσι, τα πληρώματα το βράδυ της Παρασκευής, αμέσως μετά την εκκίνηση, θα φορέσουν κράνη και θα μπουν για τα καλά στο κλίμα με μια νυχτερινή ε.δ.· δίπλα στη θάλασσα, με επιφάνειες που θυμίζουν Παλάδιο και ¶γιο Κωνσταντίνο. Ο Λευτέρης κι εμείς δε θυμόμαστε ποτέ μια ειδική τόσο κοντά σε παραθαλάσσιο μέρος! Εξαιρετική καλοκαιρινή επιλογή, αν και απαιτητική τη νύχτα. Η επόμενη μέρα θα συνεχιστεί στο ίδιο στιλ, δηλαδή με φαρδιά ελαστικά και τις αναρτήσεις στην πιο σκληρή τους ρύθμιση, αλλά πλέον σε ορεινές διαδρομές, κάτι που μας έκανε να... πάρουμε τα βουνά. Ο κόσμος τριγυρνούσε ευτυχισμένος στους δρόμους, κατευθυνόμενος σε κάποια από τις υπέροχες παραλίες, αλλά τρεις «περίεργοι» τύποι με ένα Forester έπαιρναν διαφορετική πορεία στον Πολύγυρο και κατευθύνονταν προς τον Ταξιάρχη. Το ασφάλτινο μέρος του αγώνα θα είναι ακριβώς ίδιο με το περυσινό ΔΕΘ. Ναι, αυτό με τον κατακλυσμό, απλώς με μικρές τροποποιήσεις. Ποιες είναι αυτές; Ουσιαστικά, ο Τσουκαλάς και η Παλαιοχώρα έχουν ακριβώς ίδια μορφή με πέρυσι, ενώ ο Χολομώντας είναι συνδυασμός με το Παλαιόκαστρο σε μια μίξη 30+ χιλιομέτρων. Σε κάθε περίπτωση, όποιο όνομα κι αν φιγουράρει στο «Ωράριο του Αγώνα», οι ασφάλτινες διαδρομές αγγίζουν την τελειότητα... Εξαιρετικής ποιότητας άσφαλτος, τεράστια ποικιλία στροφών και φυσικό περιβάλλον που μπορεί να αποτελέσει άξιο συμπαραστάτη στην προσπάθεια πληρώματος-αυτοκινήτου. Τα πάντα μοιάζουν ιδανικά και εντέλει φαίνεται αδύνατο να κινηθείς σε ρυθμούς αναγνώρισης. Όλα τα παραπάνω σε προκαλούν να βυθίσεις το πόδι στο πάτωμα. Πόσο μάλλον, όταν το Subaru Forester αποδεικνύεται σε μαχητικό εδάφους-αέρος. Οι κλίσεις είναι ελάχιστες στις στροφές, ενώ η τετρακίνηση επιτρέπει την ασφαλή μετακίνηση, χωρίς να μπορείς να συνειδητοποιήσεις εύκολα τα χιλιόμετρα στο κοντέρ. Με το «Μάνια» δε στα πηδάλια, το Forester μοιάζει με παιχνίδι, που, ουσιαστικά, τοποθετείται πριν από κάθε στροφή ουδέτερα ή υπερστρέφοντας, ανάλογα με τις επιθυμίες του... Πίσω στον αγώνα δεν τίθεται θέμα συζήτησης για το ποια είναι η κορυφαία ειδική. Στο Χολομώντα, όλα τα παραπάνω αγγίζουν τον υπερθετικό βαθμό, με αποτέλεσμα ο Λευτέρης, που οδηγεί και περιγράφει τις ειδικές, να σκέφτεται χορηγούς και μπάτζετ και εμείς το πώς θα βρεθούμε -ευκαιριακά, Xali Jr (!)- σε μπάκετ. Το τοπίο, οι στροφές, η άσφαλτος, τα δέντρα, όλα, εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα κόκκινα. Και την ίδια ώρα κάποιοι κάνουν μπάνιο και μαυρίζουν στις παραλίες...
Η ώρα της... σκόνης!
Με δεδομένη την εμπειρία του περυσινού ΔΕΘ, δεν είχαμε καμία αμφιβολία για την ποιότητα των ασφάλτινων ειδικών. Λόγω του νεαρού της ηλικίας, όμως, δε διαθέτουμε την αντίστοιχη στις χωμάτινες επιφάνειες - πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο αγώνας θα έχει ακριβώς την ίδια σχεδίαση με το Ράλλυ Χαλκιδικής του ’98. Έχοντας ακούσει, λοιπόν, κατά καιρούς διθυραμβικά σχόλια σχετικά με τα χώματα της Χαλκιδικής, περιμέναμε να αντικρίσουμε κάτι μεταξύ Φινλανδίας και Αργεντινής. Πρώτη βόλτα από την ε.δ. Αμπελώνες και αρχίσαμε να κοιτάμε περίεργα το Θ.Η. και το Λεύτερη, που εξυμνούσαν μέχρι πριν από λίγο τις συγκεκριμένες επιφάνειες. Αλλεπάλληλες στροφές σε στενό δρόμο με αρκετά κακά κομμάτια, αλλά καμία σχέση με τις ειδικές της «ΦινΛαμίας». Προβληματισμένοι, συνεχίζουμε για Τορώνη. Εικονική εκκίνηση και η εικόνα βελτιώθηκε, με το χώμα να είναι σαφώς πιο μαλακό και τα χιλιόμετρα να ανεβαίνουν. Όχι για πολύ όμως, αφού ύστερα από λίγο η ειδική αλλάζει τελείως χαρακτήρα και αρχίζει να θυμίζει τους Αμπελώνες... Η απογοήτευσή μας, όμως, δεν κράτησε πολύ, αφού τα τελευταία πατημένα κομμάτια με τις στροφές σε στιλ Νέας Ζηλανδίας αλλά και με την εξαιρετική επιφάνεια μας άφησαν με το στόμα ανοικτό! Ικανοποιημένοι, φτάσαμε προς τον Παρθενώνα. Βλέπετε, φυλάγαμε το καλύτερο για το τέλος... Ω, θεοί! Τι ειδική! Τι δρόμοι! Εξαιρετικό χώμα, ποικιλία στροφών μέσα από δάσος, βράχους, «μπαλκόνια» και ό,τι χωρά ο ανθρώπινος αγωνιστικός νους. Με το Forester να βρίσκεται, πλέον, στο στοιχείο του, ο Λευτέρης άρχισε να διαγράφει απίστευτες τροχιές με το πλάι, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του αλλά και τις αρετές του αυτοκινήτου. Ακόμα και όταν την ολοκληρώσαμε θέλαμε να την επαναλάβουμε! Εκστασιασμένοι, πλέον, φτάσαμε στο κλασικό σημείο της ειδικής, με το μεγαλύτερο υψόμετρο, που βρίσκεται ανάμεσα σε τεράστιους βράχους σε στιλ Ράλλυ Αργεντινής. Το Forester σταμάτησε στην άκρη και ο Θάνος συνέχισε -για ακόμα μια φορά- να δημιουργεί με το φωτογραφικό φακό. Επί προσωπικού, σε μια γωνία παρατηρούσαμε το τοπίο και σκεφτόμασταν αυτό που αναφέραμε αρχικά. Αν το συγκεκριμένο μέρος μπορούσε να μιλήσει, θα μας έλεγε ιστορίες για οδηγούς και αυτοκίνητα περασμένων δεκαετιών, μέχρι και το 2001, τότε που είχαν επικρατήσει οι ¶. Βωβός-«ΕΛ-ΕΜ» με τo 2θυρο Impreza WRC στα χρώματα της Telestet. Κλείνοντας τα μάτια, μπορούμε να πούμε ότι καταφέραμε να ακούσουμε κάτι, το θόρυβο από τις εξατμίσεις και τους κινητήρες στα κόκκινα, με ιδρωμένα πληρώματα να έρχονται αντιμέτωπα με το χρονόμετρο αλλά και τροχούς με τρακτερωτά ελαστικά να πετούν σκόνη και πέτρες στο πέρασμά τους, ενώ την ίδια ώρα ακούγονταν και οι επευφημίες και οι φωνές των θεατών, που εκστασιάζονταν από τα περάσματα. Δεν ξέρουμε αν αυτές οι εικόνες θα επαναληφθούν σε λίγους μήνες, αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ότι το Ράλλυ ΕΛΠΑ επέστρεψε στον τόπο του. ¶χρωμο και άοσμο ήταν στην Πελοπόννησο, ουσιαστικά ακόμα ένας ασφάλτινος αγώνας του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ράλλυ. Κακά τα ψέματα, στη Χαλκιδική δεν είναι το ίδιο... Πέρα από αποφάσεις που έχουν να κάνουν με το παρασκήνιο, μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι ο αγώνας επέστρεψε στις ρίζες του. Το αν θα έχει επιτυχία είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση, που έχει να κάνει με παγκόσμιες ομοσπονδίες, επιτροπές και βαθμολογίες. Αυτά, όμως, λίγη σημασία έχουν μπροστά στις πραγματικές ειδικές, εκεί, από τον Παρθενώνα μέχρι τον Χολομώντα..._ Π. Τ.
ΒΟΧ
Με στιλ... εκδρομής!
Για όσους αποφασίσετε να βρεθείτε τις ημέρες του αγώνα -και όχι μόνο- εκεί, στην περιοχή της Χαλκιδικής, θα ήταν ανούσιο να αναφέρουμε ότι η εν λόγω περιοχή, όντας από τις πλέον τουριστικές της χώρας μας, διαθέτει μοναδικές παροχές σε διαμονή, διασκέδαση και, φυσικά, φαγητό. Έτσι, εκτός από το Πόρτο Καρράς, θα μπορείτε να μείνετε στην παραλία στα Ψακούδια, στη Γερακίνη ή και στην παραλία Τορώνης. Περί φαγητού, οι προτάσεις είναι πολλές, αλλά μια βόλτα στο λιμανάκι στο Πόρτο Κουφό θα σας αποζημιώσει με τον καλύτερο τρόπο. Βέβαια, αυτό που κάθε συνειδητοποιημένος φίλος των αγώνων επιβάλλεται να κάνει είναι να επισκεφτεί στο Χολομώντα την Tαβέρνα του Τάκη, που βρίσκεται, ουσιαστικά, στη μέση της ειδικής. Μάλιστα, με δεδομένο ότι το κομμάτι εκείνο θα είναι πραγματική ειδική διαδρομή και τα αυτοκίνητα θα περνούν σε αγωνιστικούς ρυθμούς, πρόκειται για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συνδυάσετε το τερπνόν μετά του ωφελίμου...
Είναι κάποιες στιγμές που θέλεις να ακούσεις τα δέντρα, τους βράχους, και τη φύση, γενικότερα, να μιλά και να σου αφηγείται ιστορίες που μόνο η ίδια γνωρίζει.
Κλείνοντας τα μάτια, καταφέραμε να ακούσουμε το θόρυβο από τις εξατμίσεις και τους κινητήρες στα κόκκινα, με ιδρωμένα πληρώματα να έρχονται αντιμέτωπα με το χρονόμετρο.
Η άσφαλτος, οι στροφές και το γενικότερο περιβάλλον σε προκαλούν να βυθίσεις το πόδι στο πάτωμα.
Μια άλλη Χαλκιδική
Δύσκολα ξεχνάς τον καλύτερο χωμάτινο αγώνα της χώρας μας. Καλό το Ακρόπολις και με διαφορετικό χαρακτήρα, κάτι που το έχει κρατήσει πάνω από μισό αιώνα στις επάλξεις του WRC, αλλά -κακά τα ψέματα- το Χαλκιδικής ήταν πάντα ο αγώνας που ευχαριστούσε οδηγικά τους συμμετέχοντες όσο κανένας άλλος. Tα φλατ χώματα με τις υψηλές μέσες ωριαίες και τα χασίματα που θυμίζουν «Xίλιες Λίμνες» προκαλούσαν ανθρώπους και μηχανές να φτάσουν στα όριά τους. Από το 2002 και μετά το Ράλλυ ΕΛΠΑ (πλέον) μεταφέρθηκε, άλλαξε τερέν και εγκατέλειψε την πανέμορφη χερσόνησο, με σκοπό να προσελκύσει περισσότερους συμμετέχοντες αλλά και θεατές στα βουνά της Πελοποννήσου αλλά και της Ναυπακτίας. Ματαία, βέβαια, αφού η επιτυχία χρειάζεται παρεμβάσεις δυσνόητες για όσους δεν μπορούν να ακολουθήσουν έναν κόσμο που αλλάζει και δεν έχουν συνηθίσει την ομαδική προσπάθεια...
Εν έτει 2007, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά στην επιστροφή του αγώνα στα παλιά λημέρια του, με το επιβλητικό Πόρτο Καρράς να δεσπόζει ως κέντρο του αγώνα. Η αυλαία ανοίγει τη νύχτα της Παρασκευής με τη μικρή γλιστερή ασφάλτινη ειδική, μια καλή επιλογή, που ολοκληρώνει έναν -ομολογουμένως- πρωτότυπο αγώνα. Η πρώτη μέρα ασφάλτινη στις γνωστές ειδικές του Χολωμώντα και γύρω από τον Πολύγυρο. Απίθανα κομμάτια, γρήγορα και τεχνικά, ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, που προβάλλουν την ομορφιά της βορειοελλαδίτικης φύσης. Σωστή δόμηση και ένας μαζεμένος αγώνας σε πολύ μικρή ακτίνα και με ιδιαίτερα καλά σημεία παρακολούθησης. Φυσικά, η ειδική που θα κρίνει τον αγώνα και αξίζει να παρακολουθήσει κανείς είναι ο «μεγάλος» Χολομώντας των 30 χλμ. Στα τελευταία γλιστερά κομμάτια του σίγουρα θα αποτελέσει δυνατή εμπειρία, δίχως φρένα και με λιωμένες τις γόμες των ελαστικών. Η χωμάτινη μέρα, ουσιαστικά, μας απογοήτευσε. Το σετ των διαδρομών που επιλέχτηκαν σίγουρα δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Με δεδομένο ότι στη Χαλκιδική έχουμε οδηγήσει σε διαδρομές όπως η Αγία Παρασκευή, το Γομάτι και ο ¶γιος Νικόλας, δε μας ενθουσίασαν ούτε η Τορώνη, αλλά ούτε και τα Kτήματα Καρρά. Ιδιαίτερα η δεύτερη, αν είναι να πραγματοποιηθεί κεκλεισμένων των θυρών, δεν υπήρχε κανένα νόημα να είναι μέρος του αγώνα. Για τον Παρθενώνα τι να πούμε; Μια από τις καλύτερες ειδικές της Ελλάδος, με μοναδικά και γρήγορα κομμάτια καθώς και τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, που παραπέμπει σε κόσμους άλλους... Εκεί, σε ρυθμούς αναγνώρισης, το απίθανο Forester που μας παραχώρησε η Subaru έδειξε ακόμα και 130 χλμ./ώρα, κάνοντας αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένο με υποδειγματικό τρόπο στο φυσικό του περιβάλλον. Το αυτοκίνητο διέγραψε πορείες χαραγμένες με διαβήτη στα πατημένα κομμάτια, εκμεταλλευόμενο το δυνατό του κινητήρα αλλά και τα σωστά ρυθμισμένα διαφορικά. Είναι άξιο αναφοράς ότι, ακόμα και όταν το παρακάναμε δύο, τρεις φορές, για τις ανάγκες τις φωτογράφισης, το Forester μάς βοήθησε να κρατηθούμε στο δρόμο, εμπνέοντας όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη και ωθώντας μας να του συμπεριφερθούμε όπως σε ένα καθαρόαιμο. Τι κι αν γέρνει λίγο παραπάνω στην άσφαλτο; Σίγουρα δε θα ξεκολλήσει, αλλά, κι αν το κάνει, τα διαφορικά του δίνουν το «παρών» και κρατούν στην πορεία του.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι μας αρέσει η καινούργια μορφή του αγώνα. Θα θέλαμε λίγο διαφορετική τη χωμάτινη μέρα, όπως θα θέλαμε και το μάρκετινγκ και την προβολή που του αρμόζει. Μέχρι τότε, όμως... καλό αγώνα σε θεατές και αγωνιζομένους._Λευτέρης Μανιαδάκης
ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ...
Ο Λευτέρης Μανιαδάκης σχολιάζει
ΑΣΦΑΛΤΟΣ
Ε.Δ. ΠΟΡΤΟ ΚΑΡPΑΣ - 5,83 χλμ.
«Τεχνική και ιδιαίτερα γλιστερή ειδική διαδρομή. Είναι πολύ έξυπνα σχεδιασμένη, ώστε να είναι κοντά στις εγκαταστάσεις του Πόρτο Καρράς. Είναι μικρή σε μήκος και από τις ειδικές που μπορούν να σε παρασύρουν, ενώ πολύ ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι θα πραγματοποιηθεί νύχτα».
Ε.Δ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ - 16,52 χλμ.
«Στα πρώτα χιλιόμετρα απαιτεί στρωτή οδήγηση, για να μη χάσεις χρόνο. Έχει πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια, με χασίματα και μπούκες αλλά και πολλά σημεία που νομίζεις ότι δεν περνούν, αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Από τη στιγμή που περνά στο Χολομώντα, στην αλλαγή πορείας γίνεται πολύ δύσκολη. Σε όλο το μήκος της έχει πολύ καλή πρόσφυση, αν και το κομμάτι με την καινούργια άσφαλτο μπορεί να δείχνει ότι κρατάει, όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει».
Ε.Δ. ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ - 8,07 χλμ.
«Έχει κάποια κακά κομμάτια, τα οποία θα ταλαιπωρήσουν τα ελαστικά και την ανάρτηση των αγωνιστικών. Ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι σχεδόν σε όλο το μήκος της έχει αναπηδήσεις καθώς και καλή πρόσφυση. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουν οι περισσότεροι είναι ότι από τις μπούκες θα βγάλει πολύ χώμα».
Ε.Δ. ΧΟΛOΜΩΝΤΑΣ - 28,0 χλμ.
«Ουσιαστικά, πρόκειται για μια από τις καλύτερες ασφάλτινες ειδικές της Ελλάδας. Έχει απίστευτη ποικιλία στροφών και υπέροχο τοπίο. Συνδυάζει ιδανικά τα πατημένα κομμάτια της Παλαιοχώρας με τα σφιχτά του Χολομώντα. Σίγουρα, λόγω του μήκους, μεγάλες δυσκολίες θα αντιμετωπίσουν οι περισσότεροι οδηγοί στα τελευταία γλιστερά κομμάτια της, όπου δε θα έχουν ουσιαστικά φρένα και λάστιχα».
ΧΩΜΑ
Ε.Δ. ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ - 21,09 χλμ.
«Δεν είναι μια χαρακτηριστική ειδική του Χαλκιδικής. Είναι πολύ τεχνική, με ενδιαφέροντα κομμάτια και μπορεί να βγάλει διαφορές. Κάποια σημεία είναι κακά και τα αυτοκίνητα θα πρέπει να προφυλαχθούν, για να μη βγάλουν προβλήματα. Τέλος, υπάρχουν πολλά γρήγορα κομμάτια, τα οποία καταλήγουν σε φουρκέτες και, αν δεν υπάρχει προσοχή και συγκέντρωση, μπορεί να αποβούν μοιραία για την προσπάθεια ενός πληρώματος».
Ε.Δ. ΤΟΡΩΝΗ - 29,32 χλμ.
«Έχει πατημένα κομμάτια, με χασίματα αλλά και άλματα! Θέλει φαντασία, συγκρατημένη χρήση και αυτοσυγκράτηση, σε σχέση με ό,τι έχει να κάνει με το πεντάλ της βενζίνης. Χρειάζεται δουλειά και δε λείπουν σημεία που είναι πραγματικά επικίνδυνα»!
Ε.Δ. ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ - 26,54 χλμ.
«Μια από τις καλύτερες χωμάτινες ειδικές της Ελλάδος. Καλύπτει όλο το οδηγικό φάσμα που μπορεί να ζητηθεί από έναν ολοκληρωμένο οδηγό. Έχει ονειρικά κομμάτια, με χασίματα, άλματα και πραγματικά υψηλή μέση ωριαία ταχύτητα. Και όλα αυτά σε μια επιφάνεια που μόνο σε αγώνα της Χαλκιδικής θα μπορούσαμε να συναντήσουμε».